De Dragers van het beeld, in English: The Carriers of the Image, is an art exhibition that was held in the foyer of Theatre Thalia, from April 28 until May 7, 2017. It was part of the celebration of 180 years Theatre Thalia. Eight visual artists worked with the theme of death, and more: resurrection from death, new life …
Kit-Ling Tjon Pian Gi wrote a series of columns that we will be sharing on the SAX-blog. Today part 9, a text that accompanied the art work of George Struikelblok. Please find the Dutch text under the English translation.
George Struikelblok and the Theme ‘Life and Death’
The work that George Struikelblok presents at the exhibition in celebration of 180 years Thalia, is titled: ‘The Wall’.
It is yet another approach to the theme ‘Life and Death’ that George has been working with for many years now.
‘Life is like a wall. That wall is a fragile. If you go through the wall, you will reach the other side. Nobody knows what is behind that wall, or what the other side looks like.’
George worked with aluminum foil. The foil is shiny, it’s reflective, but it crumples quickly and it can tear easily. This emphasizes the fact that the wall is very fragile, as is life. You are standing in line and you don’t know when it will be your turn to go. It can be right now, today or tomorrow. A row of identical pregnant women symbolizes the lives that are yet to be born. With every birth there is joy, but death is still a part of everything.
In 1997, while at the Edna Manley School for Visual & Performing Arts in Jamaica, George was confronted with the fact that he hadn’t learned how to paint from his soul in Suriname. He was forced to look deep within himself.
As he did, he became aware that death had already claimed a lot of people that were important to him, when he was still a young boy. First his father, then his foster father, and then his younger brother to whom he was deeply attached. The fact that he grew up without a father was particularly important to his artistic creations, as it helped him start and work through his mourning process. ‘Death’, based on the death of the father that he never knew, was for many years the theme that he focused on.
He managed to end his mourning process and eventually the new, happier part of his life became the subject of his art. His family, with his wife Asha and their three kids, has brought him much happiness. For many years now, ‘Love and Happiness’ were thus important themes in his work.
In 2011 he discovers that his biological father was still alive when he was born, while his mother had always told him that his father had fallen from a tree and died before his birth. A photograph of his father with a walker turns up. His father might have fallen from a tree, but he did not die. This information upsets him and again he turns to his art to process it. It takes a long time before he actually shows some of these works to the public, and to this day there are a few that have never been exhibited. Death has since returned to his work. Life and death are both portrayed through contrasting visual elements. Bright primary colors, especially red, represent life, and black and gray hues refer to death or to despair?
While working on ‘The Wall’, George got some new ideas. A new dimension was added to his theme of ‘Life and Death’. His concept has become more abstract. It is focused more on ‘Life and Death’ from a general philosophical point of view.
TEXT Kit-Ling Tjon Pian Gi, 2017
Kit-Ling Tjon Pian Gi is a female visual artist from Suriname. She works and lives in Paramaribo, Suriname, South America. Kit-Ling studied visual art in Suriname and in the Netherlands. In 2005 Kit-Ling Tjon Pian Gi added the short video-film as a medium to her artwork. Kit-Ling Tjon Pian Gi makes paintings and drawings, inspired by the tropical rainforest, and the richness of the diverse cultures in Suriname.
Kit-Ling was the featured visual artist at the 13th International Conference of the Association of Caribbean Women Writers and Scholars. This conference, The Caribbean, the Land and the People; Women’s Efforts, Women’s Lives, was held in Suriname, in May 2012. Kit-Ling was the recipient of the Bridget Jones Award for 2013.
TRANSLATION Cassandra Gummels-Relyveld, 2017
PHOTOGRAPHY Ada Korbee, 2017
+++
‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 1 – Introduction
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 2 – Kit-Ling Tjon Pian Gi
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 3 – Winston van der Bok
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 4 – Razia Barsatie
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 5 – Soeki Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 6 – Dhiradj Ramsamoedj
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 7 – Sri Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 8 – Anand Binda
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 9 – George Struikelblok
+++
George Struikelblok en het thema ‘Dood en Leven’
Het werk dat George Struikelblok in de expositie in verband met 180 jaar Thalia presenteert, draagt als titel: ‘The Wall’.
Het is weer een andere benadering van het thema ‘Dood en Leven’ waar George intussen al jaren aan werkt en heeft gewerkt.
‘Het leven is als een muur. Die muur is een fragiele muur. Als je door die fragiele muur gaat, kom je bij een andere kant. Niemand weet wat er achter die muur is, hoe die andere kant eruit ziet.’
George heeft gewerkt met aluminium folie. De folie glimt, reflecteert, maar verkreukelt snel en kan zo kapot gaan. Hierdoor wordt benadrukt dat de muur heel fragiel is en zo is ook het leven. Je staat in de rij en je weet niet wanneer het jouw beurt is om te gaan. Het kan nu meteen zijn, vandaag of morgen. Een rijtje identieke zwangere vrouwen beelden de levens uit die nog moeten worden geboren. Maar bij elke geboorte is er vreugde, maar daarbij hoort ook gelijk de dood.
In 1997 werd George op de Edna Manley School for Visual & Performing Arts in Jamaica, geconfronteerd met het feit dat hij in Suriname niet had geleerd om met zijn ziel te schilderen. Hij werd gedwongen om tot diep in zijn binnenste te treden.
Toen hij dat deed, werd hij zich ervan bewust dat hij als kleine jongen belangrijke mensen aan de dood heeft verloren. Eerst zijn vader, toen zijn pleegvader en zijn broertje waaraan hij bijzonder gehecht was. Vooral het feit dat hij zonder vader moest opgroeien, heeft gemaakt dat hij door middel van het scheppen van kunst, aan de rouwverwerking van zijn vader begon. Jarenlang was het thema ‘Dood’ gericht op een overleden vader die hij niet heeft gekend.
Het lukte hem om het rouwproces af te sluiten en het gelukkige nieuwe deel van zijn leven tot onderwerp van zijn kunst te maken. Zijn gezin met Asha en hun drie kinderen hebben hem veel vreugde gebracht. ‘Love and Happiness’ waren dan ook weer jarenlang centraal in zijn werk.
In 2011 komt hij erachter dat zijn biologische vader nog leefde toen hij werd geboren, terwijl zijn moeder hem altijd had verteld dat deze uit een boom was gevallen en was overleden voor zijn geboorte. Een foto van zijn vader met een looprek duikt op. Zijn vader was misschien uit een boom gevallen, maar was niet overleden. Deze nieuwe feiten brengen hem van slag en hij gebruikt weer zijn kunst om dit gegeven te verwerken. Het duurt een hele tijd voordat hij een deel van dit werk aan het grotere publiek toont en nog steeds is niet alles uit die periode geëxposeerd. De dood is sindsdien weer terug in zijn werk gekomen. ‘Dood en leven’ worden allebei in beeld gebracht door contrasterende beeldelementen. Felle primaire kleuren, vooral rood, beelden het leven uit, en zwart en grijze tonen verwijzen naar de dood of naar verslagenheid?
Al werkende aan ‘The Wall’ zijn er bij George nieuwe gedachten ontstaan. Er is een nieuwe dimensie in zijn thema ‘Dood en Leven’ gekomen. Zijn concept is abstracter. Het is meer gericht op ‘Dood en leven’ in een algemene filosofische beschouwing.
Srananart's Blog 
8 thoughts on “‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 9 – George Struikelblok”