‘Nurture the World’ – Winston van der Bok

What: Nurture the World, an exhibition by Winston van der Bok

When: December 14, 2018, 18:00-23:00 hrs

Where: Spice Quest, Dr. J.F. Nassylaan 107, Paramaribo, Suriname

Winston van der Bok (1947) was born in Calbo, a tiny indigenous village on the banks of the Cottica River in the Marowijne district in Suriname (South America). As an infant he was taken from his mother’s hammock and given to two caring adoptive mothers. By doing so his parents hoped their child would be secured of a better future.

He grew up in the United States of America, Canada and Japan. These were environments, totally different than that of his birth place. It also meant that he did not have any notion of his original culture and language. This drastically changed when he returned to his village of birth and was reunited with his family.

The daily life of the traditional indigenous community, from which he came, was a chain of profound experiences. His father taught him the skills of hunting and the traditional way of surviving in nature. His mother lovingly embraced him and he learned the indigenous way of life.

Winston says about this period: “It felt as though my identity was confirmed in everything that surrounded me. A world revealed itself to me in which I, from deep within, could recognize myself. Customs, rituals, the mythical stories, songs, dance, drawings and symbols. It was as if the cultural legacy of my forefathers, given to their descendants was entwined in my DNA.”

In Paramaribo Winston studied at the Academy of Visual Art (SABK). For quite some time he had a very busy schedule in the field of visual communication. Specifically in the field of corporate images, and product marketing in which he build up a successful career. Besides this he also taught graphic design at the Academy of Art & Culture in Paramaribo.

Of course he had ups and downs in his personal life. The care and upbringing of his two sons as a widower were indeed one of the highest and most grateful accomplishments. The long period of recovery after a life threatening illness, in which he was lovingly cared for by his sons and his girlfriend, was a hard but valuable experience.

In between his activities he also found time to broaden his knowledge of his cultural heritage. This he did by collecting facts from books, ethnographic research, visuals and videos. He learned how throughout the ages the indigenous cultures were brutally oppressed, trodden on and slowly lost ground.

In 1992 he was asked to produce visuals for a poster and a first day cover commemorating  the so called discovery of the Americas. This was the trigger that brought him to listen to the inner calling to give a diminishing culture an artistic and visual meaning. Thus originated his first exhibition in which he presented hope and a better future for the indigenous people.

In the traditional indigenous culture respect for nature and well being of mankind and every living creature is essential. Biodiversity and a respectful way to handle our natural resources will be key for the existence of human kind. This is why the indigenous people tell their stories and visualize nature, creatures and beings that are the result of this wonderful nature as they do.

This cultural heritage can be traced in traditional basketry, utensils, objects, stories, traditional rituals, symbols and drawings in which we find forms of animals and mythical beings. This is the source of Winston’s inspiration. In his art work he not only strives to visualize the indigenous culture as it is, but also transform it by using modern graphic techniques. The result is an own style that is authentic and contemporary. This is also visible in a design he made for an indigenous monument which unfortunately has yet to be realized in Paramaribo. This monument with the outer form of an indigenous community house, the so called tukusipan, would be an invitation for people coming together from inside and outside of Suriname, especially the indigenous people.

To get the indigenous youth much more acquainted with their cultural heritage and to cultivate this, it is Winston’s wish to help setting up a knowledge and information centre where this cultural heritage can be safely stored and studied.

He himself will, till the end of his days, go on with his search to discover and transform his cultural heritage by creating a connection between different worlds in the past and the present.

With the title of his exhibition Nurture the World (14-12-2018) Winston wants to point out that care and protection for what we have in common, instead of division and disagreement, can connect us This is, now more than ever, of ultimate importance to the world.

TEXT Julia Fung

+++

Winston van der Bok (1947), werd geboren in Calbo, een inheems dorpje aan de oever van de Cotticarivier in het district Marowijne, Suriname. Als baby werd hij uit zijn moeders hangmat meegegeven aan twee zorgzame pleegmoeders. Zijn ouders hoopten, door hem af te staan, hun kind een betere toekomst te geven.

Hij groeide op in de Verenigde Staten, Canada en Japan in een omgeving die totaal anders was dan die van zijn geboorteplek. Van zijn oorspronkelijke cultuur en taal had hij helemaal geen besef.

Dit veranderde drastisch toen hij op vijftienjarige leeftijd plotseling naar zijn geboortedorp terugkeerde en met zijn familie werd herenigd. Het dagelijkse leven in de traditioneel inheemse gemeenschap waar hij uit voortkwam, was een aaneenschakeling van intense ervaringen. Zijn vader bracht hem de kennis en vaardigheden bij van de jacht en het overleven in de natuur. Zijn moeder omarmde hem met liefdevolle aandacht en hij leerde de inheemse manier van leven kennen.

Winston zelf zegt over deze episode:  “Het voelde alsof mijn eigen identiteit in alles om me heen werd bevestigd. Er ging een wereld voor me open die ik diep van binnen herkende: de gewoontes, gebruiken, rituelen, verhalen, liederen, dans, tekeningen en symbolen. De culturele erfenis van mijn voorouders, van generatie op generatie doorgegeven aan het nageslacht, lijkt verweven in mijn DNA.”

In Paramaribo studeerde de Winston aan de Academie voor Beeldende Kunsten (SABK). Geruime tijd was hij werkzaam op het gebied van visuele communicatie, vormgeving en productmarketing, waarin hij een succesvolle carrière opbouwde. Daarnaast gaf hij les op de AHKCO als docent grafische vormgeving.

Zijn persoonlijk leven kende hoogte- en dieptepunten. De opvoeding en zorg, als weduwnaar, voor zijn twee zonen maken deel uit van de hoogtepunten. De lange periode van herstel na een levensbedreigende ziekte, waarin hij liefdevol werd verzorgd door zijn zonen en z’n vriendin, beschouwt hij zelf als zwaar, maar zeer waardevol en leerzaam.

Tussen alle gebeurtenissen door, bleef hij zich verdiepen in zijn inheemse culturele achtergrond. Hij vergrootte zijn kennis van de inheemse cultuur door documentatie te verzamelen uit literatuur, wetenschappelijke onderzoek, foto’s en video’s. Hij ontdekte hoe, overal ter wereld, de traditionele cultuur van de inheemse volkeren werd weggedrukt, afbrokkelde en verloren ging.

In 1992 kreeg hij de opdracht om in het kader van 500 jaar ‘ontdekking’ van Amerika, visueel materiaal te ontwerpen. Dit was de ‘trigger’ die hem er toe bracht om gehoor te geven aan een innerlijke roeping om visueel artistieke vorm te geven aan zijn culturele erfenis en zoektocht naar de verdwijnende cultuur. Zo ontstond in dat jaar zijn eerste expositie waarin hij de hoop op een betere toekomst voor de inheemsen wilde uitdragen.

In de traditionele inheemse cultuur staat respect voor de natuur en het welzijn van mens en dier centraal. Biodiversiteit en het verstandig omgaan met de natuurlijke hulpbronnen moet voor het voortbestaan van de mens zorgen. Daarom vertellen de cultuuruitingen van de inheemsen altijd over de natuur en de wezens die hieruit voortkomen. Deze culturele erfenis is terug te vinden in traditioneel vlechtwerk, gebruiksvoorwerpen, objecten, verhalen, tradities, rituelen, symbolen en tekeningen, in de vorm van dieren en mythische wezens. Dit is de bron waar Winston zijn inspiratie uit put. In zijn kunstwerken streeft hij er niet alleen naar om de traditionele inheemse cultuur weer te geven maar die ook te transformeren door gebruik te maken van moderne grafische technieken waardoor het verleden met het verleden wordt verbonden. Dit resulteert in een geheel eigen stijl die zowel authentiek als hedendaags is.

Dit is ook te herkennen in het ontwerp dat hij maakte voor een inheems monument dat, helaas tot nu toe, in Paramaribo ontbreekt. Het monument met de traditioneel inheemse vorm van het gemeenschapshuis, tukusipan genaamd, zou een ontmoetingsplaats zijn, waar iedereen kan samenkomen.

Om de inheemse jeugd de gelegenheid geven de achtergronden van haar culturele erfenis te leren kennen en ontwikkelen is het Winstons wens, een kennis- en informatiecentrum te helpen opzetten, waar de culturele erfenis van de inheemsen bewaard en ontwikkeld kan worden.

Hij zelf zal, tot het eind van zijn dagen, doorgaan met de zoektocht naar zijn culturele erfenis en deze niet alleen visualiseren maar ook transformeren in zijn kunstwerken. Op deze manier creëert hij verbondenheid tussen verschillende werelden in heden en verleden.

Met de titel van zijn expositie Nurture the World (14-12-2018) wil Winston aangeven dat koestering en bescherming van het gemeenschappelijke, verbinding kan brengen in plaats van verdeeldheid en onenigheid. Dit is nu, meer dan ooit, van levensbelang voor de wereld.

TEKST Julia Fung