‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 5 – Soeki Irodikromo
De Dragers van het beeld, in English: The Carriers of the Image, is an art exhibition that was held in the foyer of Theatre Thalia, from April 28 until May 7, 2017. It was part of the celebration of 180 years Theatre Thalia. Eight visual artists worked with the theme of death, and more: resurrection from death, new life …
Kit-Ling Tjon Pian Gi wrote a series of columns that we will be sharing on the SAX-blog. Today part 5, a text that accompanied the art work of Soeki Irodikromo. Please find the Dutch text under the English translation.
Soeki Irodikromo and Sadness & Happiness
“In Suriname the life of visual artists and performing artists is quite difficult. It is bound to get even more difficult. Everything is dark and gray, the horizon is fading, there is no rhythm and it is somber. But we have a dream in which everything is the opposite. In our dream there are a lot of fireworks, beautiful clothes, happiness and joy.”
This is what Soeki Irodikromo (71 years old) says in 2017 as he sits on his balcony with his parrot cheerfully chatting along, as though he too has a story to tell.
But still, Soeki has known a lot of happiness in his life. Even as a child, living on the plantation, drawing was already the joy of his life. He is extremely talented and this is discovered by his uncle, the poet Surianto. He takes him to Paramaribo and puts him in the art school led by Nola Hatterman. When president Lyndon B. Johnson of the USA makes a short stop at the international airport Zanderij in Suriname, a special exhibition is organized at the airport. Johnson chooses a work from Soeki to take along and not long thereafter Soeki receives a scholarship for the Netherlands from the Sticusa foundation.
After five years of studying in the Netherlands, Soeki wants to return to Suriname. He is Surinamese and that is where he feels he belongs. By then he is married and his eldest daughter Sri has already been born. For the first few years in Suriname he works as a teacher to support his family. But aside from that, Soeki keeps on painting and exhibiting his work, and after a number of years he can proudly say that he is able to live off of his art. Through hard work he has now built a career as a well-known visual artist. Influenced by the CoBrA movement during his studies in the Netherlands, the ancient Javanese Wajang Kulit during his childhood in Commewijne, and the batik studies at the art academy in Yogyakarta (1979-1980), throughout the years Soeki develops his own style. Although certain changes do gradually take place within his own style, his work remains clearly recognizable as Soeki’s.
For Soeki the period of 1995 to 2010 is especially characteristic of that dream that has come true. His paintings are cheerful, with a colorful palette. Soeki is included in pretty much all the important international exhibitions that Suriname is involved with. The ‘Vereniging Herdenking Javaanse Immigratie’ (VHJI) [Association for the commemoration of Javanese immigration] has grown into an organization of great importance to Suriname, thanks in part to Soeki.
The dream to start a people’s academy also becomes reality. After a few years the people’s academy is named: ‘Soeki Irodikromo Volksacademie’.
At the exhibition celebrating 180 years Theatre Thalia, Soeki puts two paintings on display of each 135 x 150 cm.
One painting portrays sadness and the other happiness. Each one visualizes artists and performers from various cultural groups. Only, ‘Sadness’ is the hard reality and ‘Happiness’ is as it should be.
The different festivals, such as the multiple editions of CARIFESTA in which he has participated, have previously also inspired him to create works of art like ‘Kulturu konmakandra’ and ‘Samen/Together’.
Although he has a gloomy outlook on the future, he does proudly say: “We marry one another. We eat everything from different cultures. Look at my grandson. My grandson says: I am Surinamese.”
TEXT Kit-Ling Tjon Pian Gi, 2017
Kit-Ling Tjon Pian Gi is a female visual artist from Suriname. She works and lives in Paramaribo, Suriname, South America. Kit-Ling studied visual art in Suriname and in the Netherlands. In 2005 Kit-Ling Tjon Pian Gi added the short video-film as a medium to her artwork. Kit-Ling Tjon Pian Gi makes paintings and drawings, inspired by the tropical rainforest, and the richness of the diverse cultures in Suriname.
Kit-Ling was the featured visual artist at the 13th International Conference of the Association of Caribbean Women Writers and Scholars. This conference, The Caribbean, the Land and the People; Women’s Efforts, Women’s Lives, was held in Suriname, in May 2012. Kit-Ling was the recipient of the Bridget Jones Award for 2013.
TRANSLATION Cassandra Gummels-Relyveld, 2017
PHOTOGRAPHY Ada Korbee, 2017
+++
‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 1 – Introduction
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 2 – Kit-Ling Tjon Pian Gi
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 3 – Winston van der Bok
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 4 – Razia Barsatie
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 5 – Soeki Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 6 – Dhiradj Ramsamoedj
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 7 – Sri Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 8 – Anand Binda
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 9 – George Struikelblok
+++
Soeki Irodikromo, ‘Sadness’ / PHOTO Ada Korbee, 2017
Soeki Irodikromo, ‘Happiness’ / PHOTO Ada Korbee, 2017
Soeki Irodikromo en SADNESS & HAPPINESS.
‘In Suriname is het leven van de kunstenaars en toneelmensen heel moeilijk. Het gaat ook steeds moeilijker worden. Alles is donker en grijs, de horizon is vervaagd, er is geen ritme en het is somber. Maar we hebben een droom waarin alles tegengesteld is. In onze droom is er veel vuurwerk, bombel, mooie kleren, blijheid en vreugde.’
Dit zegt Soeki Irodikromo (71 jaar) in 2017 zittend op zijn terras, terwijl zijn papagaai vrolijk kwebbelend erdoor heen, ook een verhaal wil vertellen.
Toch heeft Soeki in zijn leven veel happiness gekend. Als kind op de plantage is tekenen al zijn lust en zijn leven. Hij is zeer talentvol en dat wordt ontdekt door zijn oom, de dichter Surianto. Die haalt hem naar Paramaribo en plaatst hem op de kunstschool onder leiding van Nola Hatterman. Als president Lyndon B. Johnson van de Verenigde Staten een tussenlanding op Zanderij maakt, wordt er een speciale expositie op de luchthaven georganiseerd. Johnson kiest een werk van Soeki uit om mee te nemen en niet lang daarna krijgt Soeki een studiebeurs voor Nederland van de Sticusa.
Na vijf jaar studie in Nederland wil Soeki terug naar Suriname. Hij is Surinamer en daar hoort hij thuis, vindt hij. Hij is intussen getrouwd en zijn oudste dochter Sri is al geboren. Terug in Suriname moet hij de eerste jaren lesgeven om zijn gezin te onderhouden. Maar Soeki blijft daarnaast gedreven schilderen en exposeren, en na een aantal jaren mag hij met trots zeggen dat hij van de kunst kan leven. Door heel hard werken heeft hij nu een carrière als een bekend beeldend kunstenaar opgebouwd. Beïnvloed door de CoBrA-beweging tijdens zijn studieperiode in Nederland, de oude Javaanse Wajang Kulit in zijn jeugd in Commewijne en de batikstudie aan de kunstacademie in Yogyakarta (1979-1980), ontwikkelt Soeki door de jaren heen zijn eigen stijl. Binnen zijn eigen stijl zie je ook veranderingen optreden, maar toch blijft het werk herkenbaar als het werk van Soeki.
Vooral de periode van 1995 tot 2010 kenmerkt zich voor Soeki als die droom die werkelijkheid is geworden. Zijn schilderijen zijn vrolijk met een kleurrijk palet. Soeki is opgenomen in vrijwel alle belangrijke internationale exposities waar Suriname bij betrokken is. De Vereniging Herdenking Javaanse Immigratie (VHJI) is mede dankzij Soeki uitgegroeid tot een vereniging van betekenis in de Surinaamse samenleving.
De droom om van start te gaan met een volksacademie wordt ook werkelijkheid. De volkacademie krijgt na een paar jaar zijn naam: de Soeki Irodikromo Volksacademie.
Op de expositie in verband met 180 jaar Theater Thalia laat Soeki twee schilderijen zien van elk 135 x 150 cm.
Eén schilderij beeldt ‘Sadness’ uit en het andere Happiness. Op allebei zijn kunstenaars en artiesten uit verschillende cultuurgroepen uitgebeeld. Alleen is ‘Sadness’ de harde werkelijkheid en ‘Happiness’ zoals het moet zijn.
De verschillende festivals zoals de CARIFESTA’s waaraan hij heeft meegedaan, hebben hem in het verleden al eerder geïnspireerd tot kunstwerken zoals ‘Kulturu konmakandra’ en ‘Samen/ Together’.
Ondanks dat hij de toekomst somber inziet, zegt hij wel trots: “We trouwen met elkaar. We eten alles uit verschillende culturen. Kijk naar mijn kleinzoon. Mijn kleinzoon zegt: ik ben Surinamer.”
Soeki Irodikromo, ‘Happiness’ & ‘Sadness’ / PHOTO Ada Korbee, 2017
+++
Interesting blog post about Soeki on Paramaribo SPAN, read here.
Stuart Robles de Medina, pioneer of modern art
Stuart Robles de Medina is one of the pioneering artists of Suriname. Born in 1930, he belonged to the first post war generation that went to study in the Netherlands, together with Erwin de Vries and Rudi Getrouw, who also were pioneers of modern art and teachers for a living.
Abstract composition, private collection, 1958 / PHOTO Courtesy Family Robles de Medina
Stuart became a popular teacher, but in 1955 he also won the first prize of the Suriname section in the Alcoa Caribbean art contest. After a second study in the Netherlands he was commissioned to do several sculptures that still mark the city of Paramaribo: the doors of the Central Bank of Suriname, the so called Statenmonument at Spanhoek, and above all the bronze statue of Jopie Pengel in the Independence Square, the only major bronze sculpture ever to be cast in bronze in Suriname. He also designed several series of stamps in the sixties. In his paintings his style varied from a precise realism, mainly in portraits, to a Picasso-like style, and bold, radical abstract paintings, as early as the late fifties. He moved to the Netherlands for personal reasons, in 1982. He passed away in 2006.
Two figures, woodcut, private collection, 1968 / PHOTO Courtesy Family Robles de Medina
About this important pioneer of Surinamese modern art, there is a publication in the works. It will be written by Paul Faber, who published several books on modern art from Suriname. His last publication was also a monography, on Jules Chin A Foeng. See www.paulfaber.nl.
To make this publication as complete as possible we would like to ask the readers of this blog for information on the whereabouts of works made by Stuart Robles de Medina, who usually signed his works with his prenom: Stuart. If you own a work, or know the location of a work by Stuart, please forward your message to paulfaberopreis@yahoo.com or to srananart@gmail.com. The book will be published in 2018.
Stuart Robles de Medina’s signature
Stuart Robles de Medina finishing the statue of Johan Adolf Pengel, 1974 / PHOTO Family Robles de Medina
TEXT Paul Faber, 2017
Paul Faber is art historian. He worked for 11 years at the Wereldmuseum Rotterdam, and for 17 years as curator at the Tropenmuseum Amsterdam. Currently he is an independent curator and writer. He realised many exhibitions and publications, mainly on art and culture in Africa and Suriname. Important projects (often in cooperation with Chandra van Binnendijk) include: Twenty years of Visual Arts in Suriname (1995), Visual arts in Suriname, the twentieth century (2000), Schaafijs en wilde bussen. Straatkunst in Suriname (2010-2011, in Suriname and in the Netherlands), Jules Chin A Foeng (book, 2015). For a complete list see http://www.paulfaber.nl.
TEXT EDITING Cassandra Gummels-Relyveld, 2017
More information about Stuart Robles de Medina:
Article in Waterkant, May 23, 2006
Book launch & retrospective Asyla ten Holt (update)
Surrounded by a pleasant crowd, Asyla ten Holt handed over her full color illustrated prose writings to Mr. France Olivieira. Olivieira was the first person to receive the book because he ‘polished’ the content of the publication.
The organizers from the Claudetta Toney Multifunctional Center in Paramaribo, Suriname, received a mono-graphic work of art art as well as a thank you for their services and space. In the near future workshops for kids will be held there. The center also offers music lesson besides being available for exhibits and other events.
A collage of the presentation on July 8, 2017, with poet Sombra and anthropologist/linguist France Olivieira flanking Asyla ten Holt / PHOTO Courtesy Asyla ten Holt, 2017
What: Book launch ‘Enliven Emotions’ & retrospective of mono-graphics by Asyla ten Holt
When: Saturday July 8, 2017, 19:00-21:00 hrs
Where: Claudetta Toney Multifunctioneel Centrum, Willem Kraanplein 1, Paramaribo, Suriname
Asyla ten Holt: “My art is about daily and personal life experiences in the Dutch Caribbean. My work is abstract-figurative, a mixture of realistic and surrealistic. There are hints of a holistic and sociopolitical approach.”
“I make a living by giving workshops in Arts therapies and Holistic bodyworks, while another part is through gaining funds for the Arts and my Authorship.”
Asyla ten Holt, ‘Steer in the water till it’s clear’. Asyla on the meaning of the title: “Focus on issues to come to terms with them.” / PHOTO Courtesy Asyla ten Holt
Read more in the article by Audry Wajwakana in de Ware Tijd, July 6, 2017
Thursday-Night-Feature: Presentation Xavier Robles de Medina
What: Thursday-Night-Feature, Presentation Xavier Robles de Medina (Facebook Event)
When: Thursday July 06, 2017, 19:00-21:00 hrs, presentation starts at 19:30 hrs
Where: Readytex Art Gallery (RAG) (also on Facebook), Steenbakkerijstraat 30, Paramaribo, Suriname
Xavier Robles de Medina sketching a portrait / PHOTO Courtesy Readytex Art Gallery, 2017
On the evening of Thursday July 6th, 2017, Readytex Art Gallery once again opens her doors for a special Thursday-Night-Feature. For many of the guests visiting this TNF, it will probably be their first real introduction to the great and talented Surinamese artist at the center of this evening. The presenting artist on Thursday July 6th is Xavier Robles de Medina, the youngest guest artist affiliated with Readytex Art Gallery.
Xavier, a grandson of one of the best known visual artists from Suriname, Stuart Robles de Medina, received his art education at Savannah College of Art and Design (SCAD) in Savannah, Georgia in the USA, presently lives and works in the Netherlands, and is soon to start his Masters in Fine Arts program at Goldsmiths in London, England. On the TNF of July 6th Readytex Art Gallery hosts the first presentation of Xavier’s art book ‘If you dream of your tongue, beware’ in Suriname. The book documents the works that Xavier exhibited at his solo-exhibition of the same name that opened in Catinca Tabacaru Gallery in New York on January 22ndof 2017. The book contains ink and graphite drawings so excellent, that they almost look like black and white photographs. In several he purposely chose to eliminate certain elements from the source material, thereby creating a fascinating combination of empty space and floating image fragments. A most surprising publication!
At the upcoming TNF Xavier will discuss his book and his work with the public. The book is of course available for purchase at the gallery. As a special treat the artist has a wonderful surprise in store for those buying his book. He will sketch a quick-portrait of them on the inside of the cover of their new book. As a demonstration he will make one of those sketches during the TNF. To make the quick-portraits, Xavier will start sketching a few days before the TNF. He will be available in the gallery to draw, from July 3rd until July 8th and each sketch will take approximately 20 minutes. Because to Xavier each portrait, each interaction with the buyer, is an important and integral part of his project in Suriname, all portraits will be scanned for the artist’s own files. Those interested are welcome to purchase their book and schedule their sketch session with Xavier in advance at Readytex Art Gallery from Wednesday June 28th. Appointments can be made at the gallery, by e-mail at info@readytexartgallery.com, or by phone on 421 750, please ask for the gallery. The sold books with in them the portraits made by Xavier, will become part of the presentation at the TNF. Because of this buyers will not be able to take their books home until July 15th.
Everybody is welcome at the TNF on July 6th to talk with Xavier Robles de Medina about his book and to marvel at the artist’s drawing skills as he sketches a guest on the spot. Gallery doors open at 7:00 pm and the group discussion starts at 7:30 pm. So buy your book and get your quick-portrait done by this talented artist.
‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 4 – Razia Barsatie
De Dragers van het Beeld, in English: The Carriers of the Image, is an art exhibition that was held in the foyer of Theatre Thalia, from April 28 until May 7, 2017. It was part of the celebration of 180 years Theatre Thalia. Eight visual artists worked with the theme of death, and more: resurrection from death, new life …
Kit-Ling Tjon Pian Gi wrote a series of columns that we will be sharing on the SAX-blog. Today part 4, a text that accompanied the art work of Razia Barsatie. Please find the Dutch text under the English translation.
Razia Barsatie, animation video, 2017 / PHOTO Ada Korbee, 2017
Razia Barsatie and the theme ‘transformation’
I have at my disposal, a radical formula for a type of being personally shameless, simply by just talking about it. I describe it as a domestic problem, but it is fundamental issues, having to do with repressed fear for emotions and culturally dictated power structures, that dominate daily life. It is truly liberating when I, as a young person, find an artistic and cultural intelligence to help me cope with a rigid and strict rule-bound moral in daily life, and to transform it into an open minded way of thinking.
This is in general the concept that inspires Razia Barsatie (35) as a visual artist.
Razia starts scribbling. Like a small child she makes spontaneous movements that express emotions. By using thick lines, thin lines, soft lines, but also hard lines and by using color, the emotions are enhanced.
When lines are placed close to each other, they form a solid surface. These surfaces and the way in which the lines are applied, reflect different emotions.
The image is created gradually while working. The energy of the scribbling causes the image to take shape, and her idea about the subject develops as well.
In spontaneity the image and the concept are born, because before there can be a rebirth, first there is a birth.
‘The rebirth is like a dream you don’t recognize’, says Razia. She works completely from the image as it comes along, by making her movements fully from her subconscious. Then all of a sudden there comes a consciousness of something that was already there. That is how the rebirth happens.
Razia Barsatie studied as a lead kindergarten teacher and at the same time visited the Nola Hatterman Art Academy from 2004 until 2008. Right after her graduation in 2008 she left for the Netherlands where she continued her studies at the Gerrit Rietveld Academie. As a graduate of the Gerrit Rietveld Academie in 2012, she returned to Suriname where she has since been a teacher at the Nola Hatterman Art Academy. Ever since 2010 she also works as a visual artist. She has participated in several art exhibitions in the Netherlands. Razia has one solo exhibition in Suriname to her name and has been an Artist-In-Residence in Moengo, on Aruba and in Amsterdam, the Netherlands. She is involved with the Moengo Festivals since 2013, and was recently a cast member of the theatre production ‘Ademhalen’ [to breathe].
Razia belongs to the age group that has never before seen an exhibition in Thalia. In the exhibition De Dragers van het beeld [The Carriers of the Image] held within the framework of Theatre Thalia 180 years, Razia presents animated films.
Asked whether she believes in reincarnation, she says: ‘In my family there is one case of reincarnation. My brother passed away eight years ago. Not long after his passing, a son was born, a child of my sister. My mother sees this grandchild as a reincarnation of her son. He is exactly as her deceased son was.’
Razia Barsatie’s animation video, as seen on the top floor of Theatre Thalia / PHOTO dirk!, 2017
Razia Barsatie with visitors in front if her animation video / PHOTO Ada Korbee, 2017
TEXT Kit-Ling Tjon Pian Gi, 2017
Kit-Ling Tjon Pian Gi is a female visual artist from Suriname. She works and lives in Paramaribo, Suriname, South America. Kit-Ling studied visual art in Suriname and in the Netherlands. In 2005 Kit-Ling Tjon Pian Gi added the short video-film as a medium to her artwork. Kit-Ling Tjon Pian Gi makes paintings and drawings, inspired by the tropical rainforest, and the richness of the diverse cultures in Suriname.
Kit-Ling was the featured visual artist at the 13th International Conference of the Association of Caribbean Women Writers and Scholars. This conference, The Caribbean, the Land and the People; Women’s Efforts, Women’s Lives, was held in Suriname, in May 2012. Kit-Ling was the recipient of the Bridget Jones Award for 2013.
TRANSLATION Cassandra Gummels-Relyveld, 2017
PHOTOGRAPHY Razia Barsatie, dirk! & Ada Korbee, 2017
+++
Artists Merre Berghout, Overdo Berghout and Giovanni Jona performing Razia Barsatie’s ‘Reburth’ during ‘Living Art’ in Theatre Thalia, May 2017, where the art works from the exhibition De Dragers van het beeld [The Carriers of the Image] also appeared on stage / PHOTOS dirk!, 2017
+++
‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 1 – Introduction
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 2 – Kit-Ling Tjon Pian Gi
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 3 – Winston van der Bok
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 4 – Razia Barsatie
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 5 – Soeki Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 6 – Dhiradj Ramsamoedj
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 7 – Sri Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 8 – Anand Binda
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 9 – George Struikelblok
+++
Razia Barsatie en de wedergeboorte
Ik heb de beschikking over een radicale formule van een soort persoonlijk ongegeneerd zijn, simpelweg door er gewoon over te praten. Ik beschrijf het als een huiselijk probleem, maar het zijn fundamentele zaken die te maken hebben met verdrongen angst voor emoties en cultuurgebonden machtsstructuren die het dagelijkse leven domineren. Het is een werkelijke verlossing, als ik als een jong persoon, een artistieke en culturele intelligentie vind, om te kunnen omgaan met een aan starre en strikte regels gebonden moraal in het dagelijks leven, en deze te veranderen in een onbekrompen wijze van denken.
Dit is het algemeen concept van Razia Barsatie (35 jaar) dat haar inspireert als beeldend kunstenaar.
Razia begint te krabbelen. Als een klein kind maakt ze spontane bewegingen die emoties uitdrukken. Door gebruik te maken van dikke lijnen, dunne lijnen, zachte lijnen, maar ook harde lijnen en het gebruik van kleur, worden de emoties versterkt.
Als lijnen dicht naast elkaar worden geplaatst, ontstaan er vlakken. Deze vlakken en de wijze waarop de lijnen worden aangebracht, geven verschillende gevoelens weer.
Al werkend ontstaat het beeld. Door de energie van het krabbelen, ontstaat de beeldvorming en ook haar idee over het onderwerp ontwikkelt zich.
In spontaniteit wordt zo het beeld en het concept geboren, want voordat er sprake is van wedergeboorte is er eerst een geboorte.
‘De wedergeboorte is als een droom die je niet herkent’, zegt Razia. Ze werkt helemaal vanuit het beeld dat ontstaat door volledig vanuit het onderbewuste bewegingen te maken. Dan komt er plotseling een bewustzijn van iets dat er al was. Zo ontstaat de wedergeboorte.
Razia Barsatie studeerde als hoofdkleuterleidster en bezocht tegelijkertijd de Nola Hatterman Art Academy, van 2004 tot en met 2008. Direct na haar afstuderen in 2008 vertrok ze naar de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, Nederland, om verder te studeren. Als afgestudeerde van de Gerrit Rietveld Academie in 2012, is ze sindsdien leraar aan de Nola Hatterman Art Academy. Vanaf 2010 profileert zij zich ook als beeldend kunstenaar. Ze heeft meerdere keren meegedaan in groepsexposities in Nederland. Razia heeft één solo-expositie in Suriname op haar naam staan, en artist-in-residencies in Moengo, op Aruba en in Amsterdam, Nederland. Ze is sinds 2013 betrokken bij de Moengo Festivals en was niet zo lang geleden te zien in de theatervoorstelling ‘Ademhalen’.
Razia behoort tot de leeftijdsgroep die eerder nog nooit een expositie in Thalia heeft gezien. In de expositie De Dragers van het beeld in verband met Theater Thalia 180 jaar, zal Razia animatiefilmpjes vertonen.
Op de vraag of ze in reïncarnatie gelooft, zegt ze: ‘In mijn familie is er wel een geval van wedergeboorte. Mijn broer is acht jaar geleden overleden. Niet lang na zijn heengaan is er een zoon geboren, een kind van mijn zus. Mijn moeder ziet deze kleinzoon als een reïncarnatie van haar zoon. Hij is precies zoals haar overleden zoon was.’
‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 3 – Winston van der Bok
De Dragers van het Beeld, in English: The Carriers of the Image, is an art exhibition that was held in the foyer of Theatre Thalia, from April 28 until May 7, 2017. It was part of the celebration of 180 years Theatre Thalia. Eight visual artists worked with the theme of death, and more: resurrection from death, new life …
Kit-Ling Tjon Pian Gi wrote a series of columns that we will be sharing on the SAX-blog. Today part 3, a text that accompanied the art work of Winston van der Bok. Please find the Dutch text under the English translation.
On the right: Winston van der Bok, ‘Transformation – Siwalapa (war club) motifs’, acrylic on wood, 2017 – USD 300 a piece / PHOTO Ada Korbee
Nicole Smythe-Johnson, curator from Jamaica and EdKe, Surinamese visual artist, discussing the exhibition On the right: Winston van der Bok, ‘Transformation – Siwalapa (war club) motifs’, acrylic on wood, 2017 – USD 300 a piece / PHOTO Ada Korbee
Winston van der Bok and the theme ‘transformation’
Transformation is a concept that characterizes the life of Winston van der Bok.
If you ask Winston why he chose the theme ‘transformation’, he says: ‘Thalia is 180 years old and it’s no longer as it was 180 years ago. It has been through several transformations and will go through yet another transformation again.’
‘Transformation is what I focus on in the arts. I am indigenous and want breathe new life into old traditions. The indigenous tribes all over the world have been pushed aside. I want to raise awareness for the valuable old cultures of the Indigenous. It is my calling to transform that which has always lived, and still lives, within my deepest being into a contemporary art form.’
When Winston talks about his life, it becomes clear that his whole life is made up of transformations. True to his native character, Winston does not adhere to a numeric year count and essentially lives a timeless existence. He looks at his life as a labyrinth of roads that he has traveled. There is no real beginning, and every end is a new beginning.
Winston was born in 1947 in a very small village on the Cottica River, as third child in a family of seven children. Straight from his mother’s hammock, the young baby was given to two strangers who wanted the little baby very badly. His parents were convinced that the foreigners would be able to provide their child with a better future.
Winston grew up in the USA, where two strict, but fantastic foster mothers raised him, until he was about fifteen years old. Around his fifteenth birthday he was suddenly sent back to Suriname. He would ride on the Cottica River in a canoe with his father, surrounded by a muttering of languages he did not understand. Upon arriving back in his village, his mother knelt at his feet. She inspected his left ankle, saw the birthmark, and knew that her son had returned.
Winston moved to Paramaribo and married a beautiful city creole woman. Together they had two sons. His wife passed away at a young age. His sons were nine and six years old. For many years there was no woman in Winston’s life and he raised his sons all by himself.
Winston studied at the Surinaamse Academie voor Beeldende Kunsten (SABK) [Surinamese Academy for Visual Arts] and worked, for many years, in visual communications, graphic design and product marketing for businesses. He also became a graphic design teacher at the AHKCO.
He became ill. It was an acute pancreatitis that was not diagnosed as such initially. He came face to face with death. It was beautiful. A pleasant journey without barriers, straight through everything.
A successful operation brought him back into the world of the living. His son fed him like a baby and his girlfriend came from the Netherlands to take care of him. From that point on a new life had begun. A new transformation had taken place.
Characters, patterns and symbols similar to those you might see on petroglyphs, the traditional weaving and pottery of the Indigenous, are important elements in the art of Winston. Remarkable is the appearance of movements without a beginning and without an end in his work.
TEXT Kit-Ling Tjon Pian Gi, 2017
Kit-Ling Tjon Pian Gi is a female visual artist from Suriname. She works and lives in Paramaribo, Suriname, South America. Kit-Ling studied visual art in Suriname and in the Netherlands. In 2005 Kit-Ling Tjon Pian Gi added the short video-film as a medium to her artwork. Kit-Ling Tjon Pian Gi makes paintings and drawings, inspired by the tropical rainforest, and the richness of the diverse cultures in Suriname.
Kit-Ling was the featured visual artist at the 13th International Conference of the Association of Caribbean Women Writers and Scholars. This conference, The Caribbean, the Land and the People; Women’s Efforts, Women’s Lives, was held in Suriname, in May 2012. Kit-Ling was the recipient of the Bridget Jones Award for 2013.
TRANSLATION Cassandra Gummels-Relyveld, 2017
PHOTOGRAPHY Ada Korbee & Marieke Visser, 2017
+++
‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 1 – Introduction
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 2 – Kit-Ling Tjon Pian Gi
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 3 – Winston van der Bok
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 4 – Razia Barsatie
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 5 – Soeki Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 6 – Dhiradj Ramsamoedj
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 7 – Sri Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 8 – Anand Binda
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 9 – George Struikelblok
+++
Winston van der Bok en het thema ‘transformatie’
Transformatie is een begrip dat het leven van Winston van der Bok kenmerkt.
Als je Winston vraagt waarom hij heeft gekozen voor het thema ‘transformatie’, zegt hij: ‘Thalia is 180 jaar en is niet meer zoals het 180 jaar geleden was. Het heeft meerdere transformaties meegemaakt en zal ook weer een transformatie ondergaan.’
‘Transformatie is waarmee ik in de kunst bezig ben. Ik ben Inheems en ik wil oude tradities nieuw leven inblazen. Inheemsen zijn overal in de wereld weggedrukt. Ik wil de oude waardevolle cultuur van de Inheemsen onder de aandacht brengen. Het is mijn roeping om wat altijd in mijn diepste wezen heeft geleefd en nog steeds leeft, te transformeren naar een hedendaagse kunstvorm.’
Als Winston over zijn leven vertelt, blijkt zijn gehele leven uit transformaties te bestaan. Eigen aan zijn Inheemse karakter, kent Winston geen jaartallen en leeft in principe een tijdloos bestaan. Zelf ziet hij zijn leven als een labyrint van wegen die hij heeft bewandeld. Er bestaat niet echt een begin en elk einde is een nieuw begin.
Winston werd geboren in 1947 in een heel klein dorp aan de Cotticarivier, als derde kind uit een gezin van zeven kinderen. Als baby werd hij zo vanuit zijn moeders hangmat meegegeven aan twee vreemdelingen, die de kleine baby heel graag wilden. Zijn ouders waren van mening dat de buitenlanders hun kindje een betere toekomst konden geven.
Tot ongeveer zijn vijftiende jaar, groeide Winston op in de USA, streng opgevoed door twee fantastische pleegmoeders. Rond zijn vijftiende werd hij plotseling teruggestuurd naar Suriname. Hij voer met zijn vader in een korjaal op de Cotticarivier en werd omringd door een geroezemoes van talen die hij niet verstond. In zijn geboortedorp aangekomen, knielde zijn moeder aan zijn voeten. Ze inspecteerde zijn linkerenkel, zag de moedervlek en constateerde dat haar zoon was teruggekeerd.
Winston verhuisde naar Paramaribo en trouwde met een prachtige stadscreoolse. Ze kregen twee zoons. Op jonge leeftijd kwam zijn vrouw te overlijden. Zijn zoons waren negen en zes jaar oud. Jarenlang was er geen vrouw in Winston zijn leven en hij voedde zijn zoons helemaal alleen op.
Winston studeerde aan de Surinaamse Academie voor Beeldende Kunsten (SABK) en was jarenlang werkzaam op het gebied van de visuele communicatie, vormgeving en productmarketing voor bedrijven. Hij werd daarnaast ook docent grafische vormgeving op het AHKCO.
Hij werd ziek. Het was een acute alvleesklierontsteking die in de eerste instantie niet als zodanig werd onderkend. Hij heeft de dood gezien. Het was mooi. Een prettige reis zonder barrières dwars door alles heen.
Een goed geslaagde operatie bracht hem terug naar de wereld van de levenden. Zijn zoon voedde hem als een baby en zijn vriendin kwam uit Nederland om voor hem te zorgen. Daarmee is een nieuw leven begonnen. Er heeft een nieuwe transformatie plaatsgevonden.
Tekens, patronen en symbolen zoals je die kunt zien in de rotstekeningen, het vlecht- en aardewerk van de Inheemsen zijn belangrijke elementen in het werk van Winston. Opmerkelijk is de verschijning van bewegingen zonder begin en zonder einde in zijn werk.
‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 2 – Kit-Ling Tjon Pian Gi
De Dragers van het Beeld, in English: The Carriers of the Image, is an art exhibition that was held in the foyer of Theatre Thalia, from April 28 until May 7, 2017. It was part of the celebration of 180 years Theatre Thalia. Eight visual artists worked with the theme of death, and more: resurrection from death, new life …
Kit-Ling Tjon Pian Gi wrote a series of columns that we will be sharing on the SAX-blog. Today part 2, a text that accompanied her art work. Please find the Dutch text under the English translation.
Kit-Ling Tjon Pian Gi, ‘Alakondre Phoenix’, 2017 / PHOTO Ada Korbee, 2017
Kit-Ling Tjon Pian Gi and the Alakondre Phoenix
Within the framework of 180 years Theatre Thalia, I, Kit-Ling Tjon Pian Gi, chose the phoenix as my subject.
The phoenix
This mythical creature fascinates me for several reasons.
In the first place, because it’s a bird and I have always seen the bird as a free spirit. The soaring bird takes me back to the time when I was a teenager dancing ballet, and I experienced that as the ultimate freedom to express emotions. Secondly, because of the fictional stories that balance somewhere on the edge between reality and fantasy, something I often like to do within the visual arts as well.
Thirdly, because the phoenix is a universal symbol of resurrection and immortality, but also of death and rebirth. As such the phoenix fits seamlessly within the theme we chose for the celebration of 180 years Thalia.
The fourth reason is that it’s a legendary bird that dies through self-sacrifice. Self-sacrifice intrigues me because in this world of people who give and take, those who only take, emanate such dominance. Is this group truly that large, or does it only seem so?
And fifth, because such mythical creatures seem to exist in different cultures. The phoenix is often compared to the Chinese Fenghuang and to the Garuda known in India as well as in Indonesia. The phoenix is even compared to the Mexican Quetzalcoatl.
The phoenix is described as a magnificent divine bird with feathers in striking colors and that can sing beautifully. His age ranges from 300 to 100.000 years. At the end of his life he sets himself on fire on a bed of fragrant herbs and from his ashes another phoenix arises.
Sometimes the phoenix is described as a heron, sometimes he has the characteristics of a peacock, and at other times he looks like an eagle.
The Alakondre Phoenix
Born and raised in Suriname, I have, when it comes to the visual arts, been on a quest through cultural diversity and hybridism. Ultimately this has led me to Alakondre. Why is Alakondre more than cultural diversity to me? Cultural diversity essentially involves different people. Alakondre is also within the individual persons.
I have currently defined Alakondre as follows: the adaptation of all cultures, from all countries, by the individual human being and by the various communities that inhabit the world. In order to be able to take Alakondre onto yourself, you have to open yourself up to those other cultures. You have to be curious and must want to learn more about the other cultures. When you embrace the other culture, it becomes a part of you. Because it becomes a part of yourself, you cannot hate it. With Alakondre there will be no more racial discrimination, and even less racial hatred.
My phoenix is an Alakondre Phoenix. It can be an egret, a sabaku. It can be an eagle, a gonini, but it can just as well be a simple small bird, a grietjebie (Great Kiskadee) or a pikan (Squirrel Cuckoo).
Kit-Ling Tjon Pian Gi, ‘Alakondre Phoenix’, 2017 / PHOTO Ada Korbee, 2017
Kit-Ling Tjon Pian Gi, ‘Alakondre Phoenix’, 2017 / PHOTO Ada Korbee, 2017
TEXT Kit-Ling Tjon Pian Gi, 2017
Kit-Ling Tjon Pian Gi is a female visual artist from Suriname. She works and lives in Paramaribo, Suriname, South America. Kit-Ling studied visual art in Suriname and in the Netherlands. In 2005 Kit-Ling Tjon Pian Gi added the short video-film as a medium to her artwork. Kit-Ling Tjon Pian Gi makes paintings and drawings, inspired by the tropical rainforest, and the richness of the diverse cultures in Suriname.
Kit-Ling was the featured visual artist at the 13th International Conference of the Association of Caribbean Women Writers and Scholars. This conference, The Caribbean, the Land and the People; Women’s Efforts, Women’s Lives, was held in Suriname, in May 2012. Kit-Ling was the recipient of the Bridget Jones Award for 2013.
TRANSLATION Cassandra Gummels-Relyveld, 2017
PHOTOGRAPHY Ada Korbee & Marieke Visser, 2017
+++
‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 1 – Introduction
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 2 – Kit-Ling Tjon Pian Gi
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 3 – Winston van der Bok
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 4 – Razia Barsatie
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 5 – Soeki Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 6 – Dhiradj Ramsamoedj
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 7 – Sri Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 8 – Anand Binda
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 9 – George Struikelblok
+++
Kit-Ling Tjon Pian Gi en de Alakondre Phoenix
In verband met 180 jaar Thalia koos ik, Kit-Ling Tjon Pian Gi, voor het onderwerp ‘Phoenix’ of ‘Feniks’.
De Feniks of Phoenix
Het fabeldier boeit me om verschillende redenen.
Ten eerste omdat het een vogel is en ik heb de vogel altijd als een ‘free spirit’ (vrije geest) gezien. De zwevende vogel brengt me terug naar de tijd toen ik als tiener ballet danste en dat ervoer als summum van vrijheid in het uiten van emoties.
Ten tweede vanwege de gefantaseerde verhalen die balanceren op de rand van werkelijkheid en fantasie, zoals ik ook vaak zelf binnen de beeldende kunst wens te balanceren.
Ten derde omdat de feniks is een universeel symbool van wederopstanding en onsterfelijkheid is maar ook van dood en wedergeboorte. Hierbij sluit de feniks naadloos aan bij het thema dat we voor 180 jaar Thalia uitkozen.
Ten vierde omdat het een legendarische vogel is, die sterft door zelfopoffering. Zelfopoffering intrigeert me, omdat in deze wereld van mensen die geven en nemen, de mensen die alleen maar nemen, zo een dominantie uitstralen. Is die groep werkelijk zo groot of lijkt het maar zo?
Ten vijfde blijkt een soortgelijk fabeldier in verschillende culturen voor te komen. De feniks wordt vaak vergeleken met de Chinese Fenghuang en met de Garuda, die je zowel in India als in Indonesië tegenkomt. De feniks wordt zelfs vergeleken met de Mexicaanse Quetzalcoatl.
De feniks wordt beschreven als een prachtige goddelijke vogel met een vederdracht in schitterende kleuren en die prachtig kan zingen. Zijn leeftijd varieert van 300 tot 100.000 jaar. Aan het einde van zijn leven steekt hij zichzelf in brand op een bed van geurige kruiden en uit zijn as ontstaat een nieuwe feniks.
De ene keer wordt de feniks beschreven als reiger, soms heeft hij karakteristieken van een pauw. Een andere keer lijkt hij op een arend.
De Alakondre Phoenix
Geboren en opgegroeid in Suriname heb ik op het gebied van de beeldende kunst, een speurtocht door culturele diversiteit en hybriditeit gemaakt. Ik ben nu uiteindelijk terechtgekomen bij Alakondre. Waarom is voor mij, Alakondre meer dan culturele diversiteit? Bij culturele diversiteit zijn er in principe meerdere mensen betrokken. Alakondre zit ook in de individuele personen.
Alakondre heb ik nu als volgt gedefinieerd: de adaptatie van alle culturen van alle landen door de individuele mens en door de verschillende leefgemeenschappen die de wereld bevolken. Om in staat te zijn Alakondre tot je te nemen, moet je jezelf openstellen voor die andere culturen. Je moet nieuwsgierig zijn om te weten hoe die andere cultuur in elkaar zit. Als je die andere cultuur in jezelf opneemt, wordt het een onderdeel van jezelf. Omdat het een onderdeel van jezelf is, kan je het niet haten. Met Alakondre zal er dan geen rassendiscriminatie zijn, nog minder rassenhaat.
Mijn Phoenix of Feniks is een Alakondre Phoenix. Het kan een reiger zijn, een sabaku. Het kan een arend zijn, een gonini, maar het kan ook een eenvoudig klein vogeltje zijn, een grietjebie of een pikan.
‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 1 – Introduction
De Dragers van het Beeld, in English: The Carriers of the Image, is an art exhibition that was held in the foyer of Theatre Thalia, from April 28 until May 7, 2017. It was part of the celebration of 180 years Theatre Thalia. Eight visual artists worked with the theme of death, and more: resurrection from death, new life …
Kit-Ling Tjon Pian Gi wrote a series of columns that we will be sharing on the SAX-blog. Today part 1. Please find the Dutch text under the English text.
A Sparkling New Life
‘Alakondre [literally meaning: of all countries] is the word that we should use to brand Suriname’, said Alida Neslo. With that statement she found an immediate ally within me. This alliance would be continued, as I became the coordinator for visual arts of a team dedicated to celebrate the 180th anniversary of Theatre Thalia in a fitting way. The celebration of 180 years Thalia should breathe new and sparkling life into the theatre.
The Theme
In many cultures death is seen as the end of one life and the beginning of another new life. As a team dedicated to the celebration of 180 years Thalia, we initially spoke more about death and the way in which different cultures process death. But almost simultaneously, the discussion started to revolve around what happens after death: reincarnation, the afterlife, rebirth, etc. The most dominant question that came up was: How is this interpreted by different people and by different cultures? The theme for the celebration of Thalia 180 years, started to develop from here. Eros, Thanatos and Phoenix were brought forward as points of departure for the theme of the celebration. Eros as life energy, Thanatos as the non-violent peaceful death and the Phoenix as the symbol of eternal life; a cyclical life of passing and rebirth.
Visual Art
The theme was presented to the eight participating visual artists: Razia Barsatie, Anand Binda, Winston van der Bok, Soeki Irodikromo, Sri Irodikromo, Dhiradj Ramsamoedj, George Struikelblok and Kit-Ling Tjon Pian Gi. Each artist was inspired by an entirely different aspect of the theme.
The diverse interpretations of the theme are elaborated upon in various short columns, which will help the public to better understand what the works of art displayed in the celebratory exhibition of Theatre Thalia 180 years are actually about. This visual art exhibition was on display from April 28 until May 7, 2017. In addition to the visual art exhibition there also was a Living Art Show, which was presented within the dance program in the weekend of May 5-7, 2017. It was a collaboration between visual artists and performance artists. The artistic concepts, created by the visual artists, were interpreted and performed by the performance artists. The coordination of the Living Art Show was in the hands of Dweight Warsodikromo.
TEXT Kit-Ling Tjon Pian Gi, 2017
Kit-Ling Tjon Pian Gi is a female visual artist from Suriname. She works and lives in Paramaribo, Suriname, South America. Kit-Ling studied visual art in Suriname and in the Netherlands. In 2005 Kit-Ling Tjon Pian Gi added the short video-film as a medium to her artwork. Kit-Ling Tjon Pian Gi makes paintings and drawings, inspired by the tropical rainforest, and the richness of the diverse cultures in Suriname.
Kit-Ling was the featured visual artist at the 13th International Conference of the Association of Caribbean Women Writers and Scholars. This conference, The Caribbean, the Land and the People; Women’s Efforts, Women’s Lives, was held in Suriname, in May 2012. Kit-Ling was the recipient of the Bridget Jones Award for 2013.
TRANSLATION Cassandra Gummels-Relyveld, 2017
PHOTOGRAPHY Ada Korbee, 2017
+++
‘De Dragers van het Beeld’ / ‘The Carriers of the Image’ – 1 – Introduction
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 2 – Kit-Ling Tjon Pian Gi
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 3 – Winston van der Bok
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 4 – Razia Barsatie
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 5 – Soeki Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 6 – Dhiradj Ramsamoedj
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 7 – Sri Irodikromo
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 8 – Anand Binda
‘De Dragers van het Beeld’ / The Carriers of the Image – 9 – George Struikelblok
+++
Een sprankelend nieuw leven
‘Alakondre is het woord waarmee we Suriname moeten branden’, zei Alida Neslo en daarmee had ze in mij een bondgenoot gevonden. Dit bondgenootschap zette zich voort door als coördinator van beeldende kunst plaats te nemen in een team dat zich zou inzetten om 180 jaar Theater Thalia op gepaste wijze te vieren. De viering van 180 jaar Thalia moet Thalia weer nieuw en sprankelend leven inblazen.
Het thema
In veel culturen wordt de dood gezien als het einde van een bepaald leven en het begin van een ander nieuw leven. Als team dat zich wilde inzetten voor de viering van 180 jaar Thalia, spraken we eerst meer over de dood en het verwerken van de dood binnen verschillende culturen. Maar bijna simultaan werd er ook gesproken over wat er na de dood gebeurt: de reïncarnatie, het hiernamaals, de wedergeboorte etc. Daarbij werd vooral de vraag gesteld: Hoe wordt dit gezien door verschillende mensen, verschillende culturen? Van daaruit is het thema rond de viering van Thalia 180 jaar zich verder gaan ontwikkelen. Eros, Thanatos en Phoenix (Feniks) werden als uitgangspunten voor het thema binnen de viering van 180 jaar Thalia naar voren geschoven. Eros als levensenergie, Thanatos als de geweldloze zachte dood en de Phoenix als symbool van een eeuwig leven; een cyclisch leven van heengaan en wedergeboorte.
Beeldende kunst
Het thema werd voorgelegd aan de acht (8) deelnemende beeldende kunstenaars, te weten Razia Barsatie, Anand Binda, Winston van der Bok, Soeki Irodikromo, Sri Irodikromo, Dhiradj Ramsamoedj, George Struikelblok en Kit-Ling Tjon Pian Gi. Elke kunstenaar werd geïnspireerd door een geheel andere aspect van het thema.
De diverse interpretaties van het thema zijn in verschillende korte columns uiteen gezet en op deze manier kwam het kunstminnend publiek meer te weten over de inhoud van de kunstwerken die in de feestexpositie van Theater Thalia 180 jaar te zien waren. Deze beeldende kunstexpositie was te zien vanaf 28 april tot en met 7 mei 2017. Naast de beeldende kunstexpositie is er ook een Living Art Show gepresenteerd binnen het dansprogramma in het weekend van 5 tot en met 7 mei 2017. Het betrof een samenwerking tussen beeldende kunstenaars en performance artiesten. De kunstconcepten kwamen van de beeldende kunstenaars, maar werden geïnterpreteerd en uitgevoerd door de performance kunstenaars. De coördinatie van de Living Art Show was in handen van Dweight Warsodikromo.
Thursday-Night-Feature: Presentation Kenneth Flijders
What: Thursday-Night-Feature, Presentation Kenneth Flijders (Facebook Event)
When: Thursday June 01, 2017, 19:00-21:00 hrs, presentation starts at 19:30 hrs
Where: Readytex Art Gallery (RAG) (also on Facebook), Steenbakkerijstraat 30, Paramaribo, Suriname
Kenneth Flijders: His fondness for the Mahogany tree and the surprising artistic possibilities it offers him
Readytex Art Gallery and visual artist Kenneth Flijders are getting ready for the upcoming Thursday-Night-Feature (TNF) of June 1st. On this evening this seasoned yet humble artist will surprise the public with a special presentation. For a very long time now, and for several reasons, Kenneth Flijders has been fascinated with the Mahogany tree. The important role that this tree plays in his life has a lot to do with his great love for plants and his genuine interest in everything of special historical value to Suriname, but it is especially important because of his career as an artist.
Kenneth Flijders is an artist who, throughout his career, is known to sculpt, to paint, make various types of prints, but who above all likes to experiment with different materials and surfaces. In his work he has used palm fibers, the natural handmade paper from his students at ‘Stichting Matoekoe’, he has painted on old discarded doors and windows that would normally have ended up as garbage, and at one point he discovers that he can paint beautifully with an extract obtained from left over pieces of Mahogany wood. In his workplace, wood from old fallen over or removed Mahogany trees is transformed into unique sculptures such as his famous and quite realistic watermelon and pumpkin pieces, but also into a new experimental pigment, which he successfully paints with on canvas and paper.
On this upcoming TNF Kenneth Flijders will talk about, and demonstrate, how he uses Mahogany tree remnants to make the rich reddish-brown extract that he uses to paint with. He will also talk about his particular affinity for the Mahogany tree and he will exhibit several of the works of art in which he has used the extract. In his own garden Kenneth Flijders plants and grows several of these trees and he will also incorporate a number of small Mahogany trees in his presentation. Everybody is welcome to join us in Readytex Art Gallery for this special presentation of Kenneth Flijders at the TNF of Thursday June 1st. Doors are open from 7:00pm-9:00pm and the presentation starts at 7:30pm.
Kenneth Flijders / PHOTO Courtesy Readytex Art Gallery
Thursday-Night-Feature: Open House Readytex Art Gallery
What: Thursday-Night-Feature, Open House Readytex Art Gallery (Facebook Event)
When: Thursday May 04, 2017, 19:00-21:00 hrs
Where: Readytex Art Gallery (RAG) (also on Facebook), Steenbakkerijstraat 30, Paramaribo, Suriname
At the upcoming Thursday-Night-Feature on May 4th, Readytex Art Gallery welcomes guests for yet another relaxing ‘Open House’ presentation in which we celebrate good company and great art. As we do for every new TNF, the art presentation in the entire gallery is switched up with different works from our substantial stock of fine art. Noteworthy this month is that the exhibition on the first floor has been put together by one of our own most experienced artists, in this case fulfilling the role of guest curator, Kenneth Flijders. Don’t miss this special presentation in which Kenneth Flijders displays works from artists whose imagery deals with social themes in Suriname and abroad. Doors open from 19:00-21:00 hrs.
Kenneth Flijders & Cassandra Gummels-Relyveld
